De Sperwer blijft vernieuwen. Zo ook in de ateliers, waar er regelmatig nieuwe technieken en werkwijzen worden uitgetest. We gingen langs op de boerderij en in het crea-atelier van dagcentrum 54.
Sinds afgelopen zomer beweegt er heel wat op de boerderij. Ook letterlijk: af en toe schuifelen er nu ook vetkalkoenen in het rond. ‘Die geven meer vlees,’ weet medewerker Robin. ‘Als ze groot genoeg zijn, gebruiken we ze in de keuken.’
Eveneens afgelopen zomer sloegen de medewerkers voor de eerste maal aan het hooien. Het gras op de weide werd afgemaaid met een bosmaaier, op rijen gelegd en enkele keren omgedraaid. Toen het droog was, bonden de medewerkers het samen met touwen. ‘Ik vond het heel leuk om dat hooi goed aan te stampen met mijn laarzen,’ mijmert medewerkster Dora. ‘Dat heb ik in mijn jonge jaren ook nog gedaan bij een boer.’ Een blik op de sobere zolder leert dat het hooi al goed zijn werk heeft gedaan voor de konijnen en schapen.
Rolstoeltoegankelijk kippenhok
Wat verderop is er een kippenhok uit de grond gerezen dat er tot voor kort nog niet stond. ‘Het oude moesten we afbreken,’ vertelt Robin. ‘Het nieuwe is veel groter en er kunnen rolstoelen in rijden.’ Na wat rekenwerk komen de medewerkers tot de slotsom dat er momenteel drie collega’s in een rolstoel op de boerderij werken.
Veel vernieuwing op de boerderij, zoveel is zeker. En de toekomst heeft nog meer in petto. ‘Ik heb een cursus vachtvilten gevolgd,’ vertelt begeleidster Jo aan de medewerkers. ‘En over een tweetal weken gaan we dat hier samen doen.’ De nieuwsgierigheid is gewekt en Jo licht de techniek alvast even toe. Zeker is dat er water, zeep, bubbeltjesplastic, een centrifuge en het nodige geduld aan te pas zullen komen. En dat er gewreven, gedept, gerold, gegooid en uitgespoeld zal worden. Dat belooft!
Ondertussen in het crea-atelier
Ondertussen gonst het ook in het crea-atelier van de bedrijvigheid op deze zonnige vrijdagnamiddag. In de kast achter medewerkster Dindy ligt een reeks materialen met natuurmotieven. ‘Dat zijn ecoprints,’ legt ze uit. ‘We hebben er schriften, kaartjes, sokken, kussens en een handtas mee gemaakt.
De techniek bestaat erin papier of een stuk stof een beitsbad te geven, zodat hun vezels zich openen, om ze nadien te bedrukken met natuurmateriaal dat de medewerkers in de tuin verzamelen. ‘Aan het einde leggen we er een doek overheen en steken we alles voor een uur in een stoombad,’ legt Dindy uit. Het resultaat mag er wezen!
Vijftig tinten groen
In de kast naast de ecoprints begint zich iets te vormen dat lijkt op een… bos van kaarsen. Acht exemplaren staan te pronken in verschillende tinten groen, of combinaties ervan. ‘Vijftig tinten groen heet het project,’ zegt begeleidster Annemarie. Of en hoe stevig het bos nog zal aangroeien, valt te zien op de Wintermarkt van 13 december.
Aan medewerker Mathieu zal het in elk geval niet gelegen zijn. Hij heeft zopas weer twee nieuwe kaarsen gegoten. Bij het kookvuur steekt hij van wal: ‘Om kaarsen te maken, smelt je was in een kookpot. Die pot ligt in een andere pot met heet water. De was mag maximum 90 graden worden. Als hij gesmolten is, doe je er kleurenwas erbij en moet je roeren. En daarna giet je het in de vormpjes.’
Wat verderop is medewerkster Miet aan de slag met textiel: ze naait een handtas met reststoffen. In het verleden stikte zo ook al kussens, samen met collega Mehmet. Die houdt ervan om de dierenmotieven voor de kussens uit te tekenen op basis van foto’s. Zijn jongste worp was een leeuwenkop, die door collega Krystyna in drievoud vereeuwigd werd op fluweelzacht textiel. Andere ontwerpen zullen te koop zijn op de Wintermarkt. Wees er snel bij!
